Rozwiązujemy zadania z chemii na żywo
2 grudnia 2025, 19:00 za 0 dni 0 godz 0 min i 0 sek
Logo gotowinamature.pl

Problematyka winy i kary

Dominika Matysiak
19 listopada 2025
3 min czytania
Problematyka winy i kary
Spis treści

Brak nagłówków w treści artykułu

Problematyka winy i kary. Omów zagadnienie na podstawie Mitologii (cz. I Grecja) Jana Parandowskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Od początków swojego istnienia literatura śmiało porusza tematy wywołujące dyskusję, a jednym z nich jest motyw winy i kary. Osoby, które zboczyły w życiu z właściwej drogi, zazwyczaj musiały zmierzyć się z następstwami swoich działań. Nie jest przypadkiem, że pisarze są zafascynowani takimi bohaterami. Negatywna postać intryguje odbiorcę, wręcz zachęcając do głębszej lektury. Wynika to z faktu, że dzieła kreują wizerunki osób, których reputacja jest daleka od doskonałości.

Literatura uwiecznia rozmaite przekroczenia norm w postępowaniu bohaterów (winy) i ukazuje ponoszenie z tego tytułu odpowiedzialności, lub jej brak. Warto na wstępie postawić pytanie: co skłania bohaterów literackich do czynów, które przynoszą im złą sławę? Motywacją może być chęć zemsty, pragnienie władzy lub dążenie do zdobycia pozycji społecznej. Z drugiej strony, pobudki bywają pozytywne, na przykład chęć niesienia pomocy innym. Zawsze jednak czeka ich kara, czyli odczucie rozmaitych konsekwencji.

Problematyka winy i kary - teza

Bohaterowie, dopuszczając się winy, muszą ponieść konsekwencje swoich czynów.

Problematyka winy i kary - argumentacja

Przykładem potwierdzającym tę zasadę jest Prometeusz, archetypiczny buntownik-altruista, który wystąpił przeciwko bogom olimpijskim dla dobra ludzkości. Jego wina polegała na wykradzeniu bogom ognia. W rezultacie spotkała go surowa kara: został przykuty do skał Kaukazu, gdzie orzeł codziennie wyrywał mu regenerującą się wątrobę.

Podobnie, mit o Syzyfie doskonale ilustruje tezę o nieuchronności konsekwencji. Syzyf, władca Koryntu, znany ze swojej przebiegłości, nadużył zaufania, oszukując bóstwa i naruszając zarówno boskie, jak i ludzkie zasady - wyjawił tajemnice bogów i próbował przechytrzyć śmierć. Za tę pychę i przewinienia został skazany przez bogów na karę wiecznego, bezcelowego wysiłku: nieustannego wtaczania głazu na szczyt, skąd ten nieodmiennie spadał. Jego historia ukazuje, że w mitologii kara jest nieuchronna i wieczna, a wina zawsze pociąga za sobą konsekwencje, nawet gdy człowiek na krótko próbuje umknąć przed odpowiedzialnością.

Problematyka winy i kary - kontekst

  1. "Makbet", William Szekspir: tytułowy bohater, kierowany ambicją i żądzą władzy, dopuszcza się zbrodni, mordując króla. To przewinienie prowadzi go do nieustannego niepokoju sumienia, popadnięcia w obłęd i ostatecznej klęski. W ten sposób staje się ofiarą własnych, tragicznych czynów.
  2. "Zbrodnia i kara", Fiodor Dostojewski: zabójstwo lichwiarki przez Raskolnikowa jest przełomowym momentem w jego życiu, skutkującym wewnętrznym rozdarciem, silnym poczuciem winy oraz koniecznością konfrontacji z własnym sumieniem. Powieść Fiodora Dostojewskiego przedstawia drogę głównego bohatera od popełnienia zbrodni do próby moralnego odzyskania równowagi i odkupienia win poprzez cierpienie.

Problematyka winy i kary - podsumowanie

Ocena postępowania postaci literackich jest zawsze rezultatem indywidualnej hierarchii wartości i kodeksu etycznego każdej jednostki. Najbardziej sprawiedliwym moralnym sędzią człowieka pozostaje sumienie. Bohaterowie, którzy popełniają różne przewinienia, zmagają się z odmiennymi konsekwencjami. Motyw winy i kary jest zagadnieniem ponadczasowym, które jest aktualne w każdej epoce literackiej.

Nie ryzykuj na egzaminie! Skorzystaj z gotowych odpowiedzi do pytań jawnych i zdobądź pewność na ustnej maturze!

Artykuły powiązane